«Η Κυβέλη εις Παρισίους»: Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση Ελληνίδας ηθοποιού

Την άνοιξη του 1913, ο σύζυγος της ηθοποιού Κυβέλης, Κώστας Θεοδωρίδης, από κοινού με το φωτογράφο Εμίλ Λέστερ συνέστησαν εταιρία με πιθανή ονομασία «Ελλάς». Φιλοδοξούσαν να γυρίσουν σειρά ται­νιών, βασισμένων σε ελληνικά θεατρικά έργα (κλασικά, της βυζαντινής περιόδου, αλλά και σύγχρονα), ώστε η εγχώρια θεατρική παραγωγή να γινόταν γνωστή διεθνώς μέσω του κινηματογράφου. Στα έργα θα πρωταγωνιστούσαν οι ηθοποιοί του θιάσου Κυβέλης με τη σύμπραξη του Θωμά Οικονόμου.

Στο πλαίσιο αυτό, η Κυβέλη αναχώρησε στις αρχές Μαρτίου για ένα πολυήμερο ταξίδι στο Παρίσι με σκοπό να ενημερωθεί για τις κινηματογραφικές εξελίξεις και να παραγγείλει ειδικά μηχανήματα. Επι­στρέφοντας στην Αθήνα έφερε μαζί μια ταινία έκπληξη, που προβλήθηκε στο θέατρό της το τριήμερο 5 έως 7 Απριλίου 1913. Τίτλος: «Η κ. Κυβέλη στο Παρίσι» (ή «Η Κυβέλη εις Παρισίους»).

Δεν ήταν μυθοπλασία, ούτε όμως και ζουρνάλ. Θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε ως ένα είδος κι­νηματογραφικού ριάλιτι, που διαφημίστηκε ως «δοκιμαστική» ταινία εν όψει των μεγαλόπνοων σχεδίων της νέας εταιρίας. Σε κάθε περίπτωση αυτή ήταν η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση Ελληνίδας ηθο­ποιού κι έτσι σχολιάστηκε από τον αθηναϊκό τύπο. Δεν γνωρίζουμε ωστόσο αν οπερατέρ του φιλμ ήταν ο έμπειρος περί τα κινηματογραφικά Λέστερ ή αν αντίθετα παρέμεινε στην Αθήνα για να καταγράψει με την κάμερά του την κηδεία του Γεωργίου και την ορκωμοσία του νέου βασιλιά.

Στην ταινία η Κυβέλη εμφανιζόταν μέσα στο αυτοκίνητό της, να περπατάει στον κήπο του Λουξεμ­βούργου και στο δάσος της Βουλώνης, να διασχίζει με σβελτάδα τις λεωφόρους του Παρισιού ανάμεσα σε αυτοκίνητα σαν κανονική Παριζιάνα κλπ. «Λεπτή, χαριτωμένη, τσαχπίνα, γελαστή διέσχιζε τας οδούς των Παρισίων» περιέγραφε η Πατρίς, που δεν παρέλειψε να επισημάνει πως ο κόσμος κατέκλυσε την αί­θουσα σαν να ήταν θεατρική πρεμιέρα και ότι οι θεατές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα κατά τη στιγμή που η ηθοποιός τάιζε ψωμί σε κάτι γαλοπούλες στις όχθες του Σηκουάνα!

Η Ακρόπολις στάθηκε στον «κοσμικό χείμαρρο» που έσπευσε να θαυμάσει «την ευγραμμίαν και τας αρμονικώς ρυθμικάς κινήσεις της μοναδικής σιλουέττας» της ηθοποιού, ενώ άλλες εφημερίδες εστίασαν στην Κυβέλη, την οποία και περιέγραψαν ως «χαριτωμένη» και «ονειρώδη».

Κατά τ’ άλλα, η νέα κινηματογραφική εταιρία εμφανιζόταν έτοιμη να γυρίσει την πρώτη της ταινία. Οι πρώτες πληροφορίες έκαναν λόγο για μια «έξυπνη» κωμωδία μήκους 150 μέτρων σε σενάριο Τίμου Μω­ραϊτίνη, ενώ τα γυρίσματα θα πραγματοποιούνταν άμεσα στα Πατήσια και τις εξοχές της Αττικής. Μάλιστα, γράφτηκε ότι το σενάριο ήταν έτοιμο πριν το ταξίδι της ηθοποιού στο Παρίσι και μάλιστα είχαν από τότε αρχίσει οι προετοιμασίες για την ανεύρεση των κατάλληλων τοποθεσιών για τα γυρίσματα. Μεταξύ των έτοιμων σεναρίων ήταν και τα «Λουλούδια του γάμου της Αργυρώς Σακελλαρίου» .

«Πολύ πιθανόν η προοδευτικωτάτη καινοτομία, συνδυάζουσα το θέατρον με τον κινηματογράφον και δυνάμενη να ικανοποιήση τελείως αμφότερα τα μέρη του «φιλοθεάμονος κοινού», ήτοι τους προτιμώντας το θέατρον και τους παραμελούντας αυτό χάριν του κινηματογράφου ν’ αποτελέση εξαιρετικόν τόνον και επιτυ­χίαν σημαντικήν» ευχόταν η εφημερίδα Αστραπή. Ωστόσο, τα φιλόδοξα σχέδια δεν υλοποιήθηκαν τελι­κά. Το Μάιο ο Λέστερ ακολούθησε την περιοδεία του διαδόχου σε Ήπειρο και Μακεδονία, ενώ στα μέσα Ιουνίου ξέσπασε ο δεύτερος βαλκανικός πόλεμος. Και κάπως έτσι τα σχέδια πάγωσαν.

* * *
Τους επόμενους μήνες θα δημοσιεύονταν συχνά στον τύπο φήμες για το γύρισμα ταινιών μυθοπλασί­ας, που όμως δεν θα επαληθεύονταν. Στις αρχές του 1914 η εφημερίδα Πατρίς ισχυριζόταν ότι «επίκειται συγγραφή και ελληνικών έργων διά τον κινηματογράφον». Εξάλλου, σε απροσδιόριστο χρόνο η Εταιρία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων ξεκίνησε τη διαδικασία επιλογής ηθοποιών με την προοπτική να γυρι­στεί σε κινηματογραφική ταινία ο «Αγαπητικός της βοσκοπούλας», που επίσης δεν τελεσφόρησε.

Το Μάιο του 1914 ανακοινώθηκε η ίδρυση κινηματογραφικής εταιρίας από ανθρώπους «ειδικότα­τους», όπως ο Ν. Στεφανάκης του κινηματογράφου «Παλλάς», με σκοπό τη διασκευή ελληνικών έργων και με τη συμμετοχή καταξιωμένων ηθοποιών, όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη. Ούτε το σχέδιο αυτό υλο­ποιήθηκε, όμως το νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι, καθώς τον Απρίλιο του 1914 παρουσιάστηκε η πρώτη ελληνική κωμωδία (μικρού μήκους), μια καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια για φιλανθρωπικό σκοπό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου