«Οι δυο τυχεροί»

Στις 6 Μαΐου 1922, στους κινηματογράφους «Αττικόν» και «Σπλέντιτ» ξεκίνησαν να προβάλλονται «Οι δυο τυχεροί», με «υπόθεσιν καθαρώς Ελληνικήν και επιγραφάς Ελληνικάς», παραγωγή του κινηματογραφικού οίκου Βρατσάνου-Μαρτέλλι. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην πόλη της Αθήνας (σε γνωστούς δρόμους και ιδρύματα) και σε κάποιο προάστιο. Συμμετείχαν «γνωστά Αθηναϊκά πρόσωπα», τα ονόματα των οποίων δεν καταγράφηκαν στον τύπο. Ωστόσο, ήταν μια ακόμη ταινία του Σπυρίδωνα Δημητρακόπουλου, του γνωστού και ως «Σπιριδιόν».

Και η υπόθεση; «Ο ένας από τους δύο τυχερούς χρωστάει την τύχη του εις το κόψιμο των χαρτονομισμάτων και.. ο άλλος την ζωήν του εις ένα καθαρτικόν» ήταν η αινιγματική περιγραφή της εφημερίδας Νέα Ημέρα. Αυτό ήταν ένα πληρέστερο περίγραμμα της πλοκής:

Ένας χωρικός με «στέμματα» αγοράζει μια ομολογία του λαχειοφόρου δανείου, που είχε εκδοθεί από την ελληνική κυβέρνηση, την δίνει στη γυναίκα του για να τη φυλάξει, αλλά εκείνη την πετάει στα γουρούνια. Έλα, όμως, που το ομόλογο κερδίζει τον πρώτο αριθμό του λαχείου αξίας 300.000 δραχμών, αλλά εν τω μεταξύ κατέληξε στο στομάχι ενός γουρουνιού! Προφανώς, ο ένας τυχερός είναι ο χωρικός, που κέρδισε πολλά χρήματα λόγω του λαχειοφόρου δανείου και ο δεύτερος είναι το γουρούνι, που με κάποιο καθαρτικό γλιτώνει το σφάξιμο από τον χωρικό, που έψαχνε απελπισμένα το τυχερό ομόλογο!

* * *

Οι «Δυο τυχεροί» δεν ήταν μια αθώα κωμωδία, αλλά απροσχημάτιστα προπαγάνδιζε το αναγκαστικό δάνειο, που είχε εκδώσει η κυβέρνηση. Η εξαγγελία του δανείου έγινε αιφνιδιαστικά από τον υπουργό Οικονομικών Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη στη συνεδρίαση της Βουλής της 21ης Μαρτίου 1922. Η θεαματική ανακοίνωση καταγράφηκε στα πρακτικά της Βουλής: «Ιδού κύριοι, έν εκατοντάδραχμον. Προς τα δεξιά είναι η εικών του Γεωργίου Σταύρου, προς τα αριστερά το Βασιλικόν Στέμμα. Ευθύς ως το νομοσχέδιον ψηφισθή θα διχοτομήσω το εκατοντάδραχμον (ο κύριος υπουργός βγάζει από το χαρτοφυλάκιόν του μίαν ψαλλίδα γραφείου και προ της εκθάμβου Βουλής κόπτει εις δύο το εις χείρας του χαρτονόμισμα). Και το τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γ. Σταύρου θα εξακολουθήση κυκλοφορούν ως νόμισμα 50 δραχμών, το δε έτερο ήμισυ - αφού το στέμμα - θα αποτελή ομολογίαν 50 δραχμών».

Έτσι κι έγινε. Το αριστερό μέρος ονομάστηκε στην καθομιλουμένη «σταύρος», ενώ το δεξί ονομάστηκε «στέμμα». Επειδή, όμως, πολλοί επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την αβέβαιη συγκυρία αγοράζοντας «στέμματα», η κυβέρνηση αποφάσισε την προκήρυξη λαχειοφόρου αγοράς, για ν’ αποτρέψει το ξεπούλημα. Σ’ αυτό το πλαίσιο προώθησης του λαχείου πρέπει να προσεγγίσουμε και τους «Δυο τυχερούς».