«Κερένια Κούκλα»: Η πρώτη κινηματογραφική διασκευή βιβλίου

Tο Φεβρουάριο του 1916 ξεκίνησαν τα γυρίσματα της «Κερένιας κούκλας» από τη νε­οϊδρυθείσα κινηματογραφική εταιρία Κοσμάτου-Γλυτσού. Επρόκειτο για κινηματογραφική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, θεατρική διασκευή του οποίου (από τον Παντελή Χορν) είχε παρουσιαστεί τον Ιούλιο του 1915.

Η υπόθεση του βιβλίου με πολύ λίγα λόγια:
Πρόκειται για μια σύγχρονη - των αρχών του 20ου αιώνα - τραγωδία εξελισσόμενη σε μια λαϊκή συνοικία της πρωτεύουσας με επίκεντρο τρία πρόσωπα: την ασθενική Βεργινία, το σύζυγό της Νίκο και την ξαδέρφη της, Λιόλια, που έρχεται για να βοηθήσει την άρρωστη γυναίκα στις δουλειές του σπιτιού, ενώ από την πρώτη στιγμή - άθελά της - προκαλεί ερωτικά σκιρτήματα στο Νίκο. Η κορύφωση της τραγωδίας έρχεται με το θάνατο της Βεργινίας, η ασθενική υγεία της οποίας επιδεινώθηκε ραγδαία, μόλις άρχισε να αντιλαμβάνεται τα αληθινά συναισθήματα του Νίκου για τη Λιόλια, πριν καν τα παραδεχτεί εκείνος. Στο τέλος η «κατάρα» της νεκρής σαν στοιχειό διεκδικεί και κερδίζει αυτά που στερήθηκε: ένα παιδί και τον άνδρα της.

Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Δημήτρης Μοσχονάς. Πρωταγωνίστρια ήταν η Βιργινία Διαμάντη, που είχε υποδυθεί και την «Γκόλφω». Προφανώς η Διαμάντη υποδυόταν τη συνονόματή της Βεργινία, αν κρίνουμε από την - πολύ μεταγενέστερη - επιθετική κριτική του Δήμου Βρατσάνου στο περιοδικό Κινηματογραφικός Αστήρ, ότι η ηθοποιός «επί μίαν περίπου ώραν επάνω εις το εκράν, εψυχοραγούσε σαν φθισιώτισσα γαλή, βήχουσα και σφανδάζουσα».

Το πρώτο γύρισμα φέρεται να πραγματοποιήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου. Την επομένη, πλήρως εναρμονισμένη με το πνεύμα των ημερών, γυρίστηκε μια καρναβαλική σκηνή, όπου η Λιόλια έριχνε βροχή τα κομφετί και τις σερπαντίνες στο Νίκο, ενώ μαζί παρακολουθούσαν την παρέλαση της αποκριάς από τον εξώστη των γραφείων της εφημερίδας Πατρίς επί της οδού Σταδίου 56.

Πότε, όμως, προβλήθηκε η ταινία; Τα προγράμματα των κινηματογραφικών αιθουσών, όπως καταγράφονταν στον ημερήσιο τύπο, δεν μας βοηθούν κατ’ ελάχιστον. Μόνο στις... 4 Απριλίου 1917, δηλαδή ένα χρόνο μετά το γύρισμα της ταινίας, ορισμένες εφημερίδες δημοσίευσαν διαφήμιση του «Παλλάς», που με ψιλά γράμματα ανήγγειλε την προβολή «λίαν προσεχώς» της «έκτακτης κινηματογραφικής επιτυχίας»... «Κερένια Κούκλα». Ωστόσο, ούτε από τα προγράμματα δημοσίων θεαμάτων ούτε από τις διαφημίσεις των επόμενων ημερών στον τύπο επιβεβαιώνεται μια τέτοια εξέλιξη. Αντίθετα, όλο το επόμενο διάστημα η κινηματογραφική αίθουσα θα έριχνε το βάρος στην προώθηση αποκλειστικά ξένων ταινιών.

Ήταν άραγε ένδειξη αυτογνωσίας για μια ταινία που δεν ικανοποιούσε τις στοιχειώδεις κινηματογραφικές προϋποθέσεις και αρκετά χρόνια αργότερα θα χαρακτηριζόταν «αποτυχία» ή υπάρχει άλλη πιθανή εξήγηση και ποια;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου